Column over de clown

De clown doet vrolijk, terwijl hij verdrietig is. Vrolijkheid en verdriet zijn elkanders spiegelbeeld. Soms ben ik extreem vrolijk, soms extreem depressief. Ik heb psychoses met stemmingswisselingen.

Henk Driessen is een eenzaam mens die er van geniet als hij mensen aan het lachen kan maken. Dat geeft hem zelfrespect. Ik heb het idee dat ik niets anders kan dan mensen plezier doen. Ik drijf de laatste tijd echter op oud repertoire. Ik krijg geen nieuwe grappen meer bedacht.

Ooit ben ik depressief en dan heb ik in ieder geval één uitlaatklep namelijk schrijven. Schrijven is voor mij therapeutisch. Ik kan er al mijn gevoelens in kwijt.

De clown zijn is een masker voor mij, in feite huil ik terwijl mijn masker lacht. Het is mijn manier van zeggen; "ach, de wereld is zo slecht nog niet.

Mensen moeten hun eigen manier vinden om met verdriet of vrolijkheid om te gaan. Ik zeg, ga iets creatiefs doen. Creativiteit is uit het niets iets creëren. Ik vind verdrietig zijn niet erg. Geen enkele emotie is negatief, net zolang je er maar iets positiefs mee doet.

Ik durf te zeggen dat Henk Driessen een bevoorrecht mens is. Niet ondanks zijn eenzaamheid maar mede door zijn eenzaamheid. Het geeft mij de mogelijkheid tot reflectie.

Gecategoriseerd in :Henk, Prikbord

Dit bericht is geschreven door Henk Driessen