Ervaringen met Antipsychotische Medicatie

Soms worden zaken wetenschappelijk onderzocht die patiënten al lang weten. Een mooi voorbeeld is het proefschrift van Miriam Tamara Larsen‐Barr die in 2016 promoveerde aan de University of Auckland.

Ervaringen met Antipsychotische Medicatie: Van het eerste recept tot pogingen om te stoppen

In internationale richtlijnen voor best-practice zijn antipsychotica (AP) de eerste keus interventie voor psychose. Daarnaast worden AP voorgeschreven bij een reeks van andere psychische problemen. Er is relatief weinig bekend over de manier waarop mensen de AP ervaren, over pogingen om met het gebruik te stoppen en over de rol van psychosociale factoren bij het herstel. Dit onderzoek exploreert hoe mensen AP ervaren, gebruik maken van psychosociale strategieën en hoe ze, als het aan de orde is, het gebruik van medicatie  minderen en stoppen.

Een anonieme online enquête werd ingevuld door 144 Nieuw-Zeelandse volwassenen die ooit  voor meer dan 3 maanden oraal AP hadden gebruikt. Zeven diepte-interviews werden afgenomen om de ervaringen te verkennen van mensen die langer dan een jaar met AP waren gestopt.

Deelnemers aan de enquête meldde een reeks van diagnoses waaronder schizofrenie spectrum stoornissen, bipolaire stoornis en depressie. De helft beschreef een voornamelijk negatieve ‘eerste recept ervaring’. Andere behandelopties werden, in eerste instantie, zelden aangeboden maar niettemin maakten velen er gebruik van. Weinig mensen gaven aan goed geïnformeerd te zijn over de mogelijke voordelen en risico’s. Beschrijvingen van AP-gebruik varieerden van ‘levensredder’ en ‘bruikbaar gereedschap’ tot ‘allegaartje’ en ‘hel’. De meesten zagen zowel voordelen en nadelige effecten. 79 % had overwogen te stoppen met AP en 73 % was tenminste één keer gestopt, op verschillende manieren en met divers resultaat. Uit de analyse van de enquêtes kwam naar voren dat sociale steun, actieve coping en vermijdende coping onafhankelijk voorspellend waren voor de kwaliteit van leven. Het actuele gebruik van AP was dat niet.

Inhet tweede deel van de studie onthulden de geïnterviewden dat ze tijdens en na het stoppen met AP hun eigen welzijn vooral wisten te handhaven door zichzelf en de eigen behoeften te leren begrijpen in relatie tot steun, en het vinden van persoonlijke strategieën waaronder het accepteren van symptomen en ongemak.

Conclusie is dat AP kunnen worden ervaren als cruciale levensredders en handige hulpmiddelen met nadelen en/of destructieve krachten die moeten worden verdragen of vermeden. Pogingen om te stoppen zijn gangbaar en sommige mensen slagen daar ook in, maar stoppen kan riskant zijn en wordt vaak slecht ondersteund. Meerdere psychosociale strategieën zijn nuttige aanvullingen of alternatieven voor AP. Omdat de kwaliteit van leven wordt geassocieerd met coping en sociale steun, kan de behandeling niet uitsluitend leunen op medicatie voor positieve behandelresultaten.

Bron: Researchgate

Vertaald door Leo Finn en Mette Lansen

Gecategoriseerd in :Kennisbank, Medicatie, Prikbord

Dit bericht is geschreven door Redactie