Gedachtegoed Medicijnen

Omdat ik mij niet kon voorstellen dat ik een psychose had vond ik het ook niet noodzakelijk om medicijnen te slikken. Ik nam ze heel onregelmatig in. Medicijnen slikken voor een ziekte die je denkt niet te hebben is raar. Mensen overtuigden mij ze toch regelmatig in te nemen. Ik had het moeilijk en ze zouden mijn hersenen kunnen resetten waardoor het leven gemakkelijk zou worden. Na een tijdje regelmatig slikken werd ik onderdeel van de wereld. Op feestjes deed ik mee met een gesprek. Als dat kan met medicijnen dan kan het ook anders. Door minder te slikken trek ik mij misschien wat terug in mijn eigen wereld, wat ook prettig kan zijn.

Het slikken van medicatie werd bijzonder. Het doet iets. Niet altijd zoals je het wilt, maar het werkt. Ik hoor mensen zeggen dat de medicijnen een ander mens van je maken. Dat vind ik zo bijzonder, ik ben benieuwd naar wat het met me doet. Ik slikte een medicijn tegen angst omdat de vloer van de wereld zacht was en ik niet zonder raar te lopen over straat kon. In de bijsluiter stond dat het medicijn twintig minuten na inname zou gaan werken. Waggelend liep ik over straat en na twintig minuten precies, was de straat weer hard en kon ik normaal lopen.

Als ik op een dosis zit waarbij het heel rustig wordt in mijn hoofd is dat voor even fijn, doe ik alles met weinig emotie, en lijkt het leven eenvoudig. Wanneer ik er een milligram af haal ben ik iets minder onderdeel van de wereld. Mijn zintuigen laten mij de wereld anders zien. Dat is niet altijd prettig. Maar dat ik met het verschillend gebruik van medicatie een ander mens kan zijn, vind ik heel bijzonder.

Gecategoriseerd in :Prikbord

Dit bericht is geschreven door Anoiksis