Psychosegevoeligheid als levensmotto

Ik kon op de Universiteit goed leren en ik was bijna cum laude afgestudeerd als fiscaal jurist. Ik was echter niet gelukkig met het vak dat ik gekozen had. Jurist zijn is recht lullen wat krom is en krom lullen wat recht is. Fiscalisten maken onze maatschappij niet rechtvaardiger. Ik kreeg dan ook gewetenswroeging maar ik ging door met mijn studie omdat ik helemaal niet wist wat ik met mijn leven aan moest.

Vroeger was ik zo bang om een mislukkeling te worden. Bij alle vakantiebaantjes die ik in mijn schooltijd deed was ik de pispaal van het bedrijf. Ik heb namelijk twee linkerhanden. Ik ben met de MAVO begonnen, toen HAVO en daarna Atheneum. Ik zou Bestuurskunde op de TU in Twente gaan studeren maar binnen twee dagen sloeg ik op de vlucht en ging naar huis. Ik voelde dat ik absoluut niet voor mezelf kon zorgen en ik voelde me doodongelukkig in Enschede. Dit was reeds een voorbode voor een psychose. Het gebeurde in 1986 terwijl ik pas echt psychotisch werd in 1991.

Ik ging productiewerk doen in een kippenslachterij. Maar daar kon ik helemaal mijn hart niet in leggen. Uit armoede ging ik maar weer studeren, Fiscaal Recht dus. Ik haalde trouw mijn tentamens en heb nooit een hertentamen hoeven te doen. Max Moszkowicz sr. vroeg aan mij of ik ook nog een studie Nederlands Recht eraan vast wou plakken dan zou hij mij in dienst nemen. Zijn zoon had ik namelijk bijles gegeven.

Fiscaal Recht was een heilloze weg en ik werd psychotisch. Jarenlang lag ik thuis alleen maar op de bank en in bed. Na medicatieverandering begon ik op te knappen maar ik verveelde mij rot. Toen gaf iemand mij de tip om lezingen over schizofrenie (oude term voor psychosegevoeligheid) te gaan geven. Ik deed baanbrekend werk en was in feite al ervaringsdeskundige voordat het woord ervaringsdeskundige bestond. Eindelijk kon ik in werk mijn hart steken.

Stan van Heerebeek van De Open Geest vroeg later of ik voor dit kwartaalblad artikeltjes wilde gaan schrijven. Daar kreeg ik ook plezier in. Psychosegevoeligheid uitdragen werd mijn roeping. Door Anoiksis heb ik verscheidene talenten van mij leren ontdekken die ik anders nooit ontdekt had. Ik ben overal in mijn leven in vastgelopen behalve in Anoiksis.

Nu zeg ik dat ik mislukt ben in betaald werk maar geslaagd in vrijwilligerswerk.

Henk Driessen is een tevreden mens.

Gecategoriseerd in :Henk, Prikbord

Dit bericht is geschreven door Henk Driessen