Vrijwilligerswerk

Vrijwilligerswerk was bij mij het sleutelwoord waarom ik geaccepteerd werd in mijn dorp. Ik ging vrijwilligerswerk doen bij voetbalclub SV Deurne. De mensen keken in het begin heel wantrouwig tegen mij aan. Mede omdat ik met mijn linkerarm trok vanwege de spierverkrampingen vanwege de medicijnen en omdat ik nogal kromgebogen loop.

Ik werd materialenman bij de club en bleef altijd na de wedstrijden hangen in de kantine om te laten zien dat ik erbij wilde horen. Ik heb een hekel aan uitgaansgelegenheden maar ik moest mijn best doen om erbij te horen. Verder was het zo dat vaak een collega materialenman ziek was en iemand in moest vallen. Ik verkocht ze zelden een nee, dat kweekte een heleboel goodwill. Wel zorgde ik dat ik niet teveel hooi op mijn vork nam, dan hou je het namelijk niet vol.

Verder had ik het geluk dat voetbalhumor mijn soort gevoel voor humor is. Na verloop van tijd konden de voetballers smakelijk lachen om mijn grappen. Ook vertelde ik moppen over Helmonders, Helmond is een stad bij ons in de buurt en zij staan er om bekend dat ze een hekel aan werken hebben. Zo vertelde ik de mop hoe je een groep Helmonders uit elkaar kon krijgen. Dan moest je er een overall tussen gooien.

Verder was ik eerlijk over mijn psychosegevoeligheid en gaf op een gegeven moment een lezing hierover voor het voetbalvolk van SV Deurne in de kantine. Na de lezing hoorde ik het publiek zeggen dat ze mijn lezing zeer indrukwekkend vonden. Het meeste dat ze was bijgebleven was dat schizofrenie niet een meervoudige persoonlijkheidsstoornis is.

Ik kreeg erkenning bij de club. Toen SV Deurne kampioen werd in de Hoofdklasse werd er een receptie voor ze georganiseerd. Toen ik binnenkwam begonnen de spelers spontaan te zingen Henkie hoort erbij olé, olé. Henkie hoort erbij, Henkie hoort erbij, Henkie hoort erbij olé olé!

Ik heb altijd als instelling in mijn leven gehad dat ik de maatschappij wat terug wil geven vanwege mijn uitkering. Een mens heeft niet alleen rechten in de maatschappij maar ook plichten. Dat is mijn mening. Verder heb ik het geluk dat ik psychosegevoeligheid goed kan verwoorden en er heel goed mee overweg kan.

Bij SV Deurne werken nu ook autisten en ADHD'ers als materialenmannen. Dit kwam naar aanleiding van de goede ervaringen met mij.

Wel moet ik zeggen, het bestuur zorgde ervoor dat ik niet in situaties van conflicten terecht kwam. In conflicten uitvechten ben ik slecht.

De club benutte mij op mijn sterke punten en beschermde mij tegen mijn minpunten.

Door het vrijwilligerswerk bij SV Deurne werd ik geaccepteerd in de maatschappij.

Gecategoriseerd in :Henk, Prikbord

Dit bericht is geschreven door Henk Driessen